maandag

Derksen en zonen

Het was niet echt wat je noemt een writers block. Want ik heb genoeg geschreven de laatste tijd. Maar op deze plaats wist ik even niet meer wat te zeggen. En mijn moeder zei altijd: als je niets te zeggen hebt, zeg dan niets. Zij hield zich overigens niet altijd aan haar eigen stelregel.

Ik dacht misschien iets over het WK. Maar dat is ook zo onorigineel. En bovendien zijn Derksen, Van Gelder, Genee en consorten niet te overtreffen; hoe een paar mannen tijdens een paar weken WK voetbal het eeuwenoude vooroordeel over ouwehoerende vrouwen teniet kan doen.

Misschien iets over de nieuwe hoofdredacteur van NRC Handelsblad. Maar die heeft dan weer geen enkele band met Rusland, dus met mijn Russische theorie kan ik wel inpakken. Hoewel, het is wel een Belg. Daar zijn dan wel weer genoeg grappen over te maken. Ik kan er alleen geen bedenken. Bovendien begin ik grappen meestal bij het plot. Schijnt iets vrouwelijks te zijn. Hoewel sinds Derksen en zonen…

Iets over een leuke film, of een leuk boek? Of over hoe vreselijk het woord leuk eigenlijk is?
Ik heb Ghostwriter gezien met Ewan McGregor. Niet te versmaden, McGregor dan. En de film is ook wel aardig. Verder heb ik het eerste deel van de biografie van Reve gelezen. En het laatste deel van ‘biografie’ van Evelien (Bril). Beiden zeker aardig, maar om er nu een hele blog aan te wijden?

Kan een blog eigenlijk ook gaan over waar een blog over zou kunnen gaan? Een grondige check op Google leert: ja. Bij dezen een nieuwe blog. Omdat je als blogger, zo leerde de zoektocht, wel voldoende moet schrijven om je trouwe volgers tevreden te houden: bij dezen, beiden.