Het kan verkeren

,,Fleur, jij schrijft toch?"
,,Ja.''
,,Waarom heb je dan geen blog?"
,,Ik, een blog? Ik heb geen Hyves. Twitter is voor mij hogere wiskunde. Dus een blog is niets voor mij. Daarom dus."
,,Maar daarom is geen reden, Fleur"
,,Nee, want als je van de ...."
Boem.
Daar lag ik, onderaan de trap. Een paar weken geleden, midden in de nacht. Toen mijn potentiele eigen blog vorm kreeg. Toen het kindje verwekt werd.
Dat verklaart, zullen mijn vrienden denken: Fleur zonder Twitter, Fleur zonder Hyves, maar nu dus wel een blog: die is op haar achterhoofd gevallen.
Maar dat ben ik niet.
Ik viel op mijn achterwerk.
En besloot een intern onderzoek te starten naar de mogelijkheden van een blog.
Zelfonderzoek. Een goed gesprek van vrouw tot vrouw.
De uitkomst laat zich raden.
Ik heb een blog, omdat ik graag schrijf. Ik heb een blog, omdat ik graag vertel. Maar ik heb vooral een blog, omdat ik zó lang van stof ben, dat zelfs mijn Moleskine af en toe begint te zuchten.
Ik heb dus een blog om mijn vrienden te ontzien. En mijn huisgenoten. En mijn partner in business: Miss Moleskine.
En niet geheel onbelangrijk: omdat ik graag besta.

Omdat laatst dus iemand tegen mij zei -in de periode van zelfonderzoek, -reflectie en gesprekken van vrouw (ik) tot vrouw (ik)- 'jij bestaat niet'. En dat is in een normale staat al confronterend, maar nu begon mijn aura zowat te lekken. De persoon in kwestie haastte zich om te zeggen 'dat ik niet op Internet besta'.

Maar dat is nu verleden tijd.
Hosanna! Het is 17 maart 201o: Ik blog, dus ik besta.
En het is geworden een meisje. Ik noem haar: 'Fleur Schrijft'